Alle data ter wereld duizenden jaren bewaard op een theelepeltje

De blauwdruk van elk levend wezen op onze planeet is gecodeerd in DNA. We weten dat DNA heel veel informatie kan bevatten. Maar hoeveel is veel? In theorie zou alle data ter wereld - waaronder e-mails, muziek en films - kunnen worden gecodeerd in slechts een paar gram DNA.

Servers, harde schijven, flash drives en disks degraderen met de loop der tijd  (net als gedrukte boeken natuurlijk). Een groep wetenschappers van de Zwitserse ETH Zürich heeft nu echter een methode gevonden om data de coderen in DNA - en dan blijft de informatie langer dan een millennium bewaard. Volgens een artikel in New Scientist kan een gram DNA theoretisch 455 exabyte data opslaan. Ter opfrissing: er gaan een miljard gigabytes in een exabyte en 1000 exabytes vormen een zettabyte. De cloud computing onderneming EMC schat dat er in 2011 wereldwijd 1,8 zetabyte aan data  bestond, wat betekent dat er maar ongeveer 4 gram (ongeveer een theelepel) DNA nodig zou zijn om alles van Plato, het complete werk van Shakespeare en het nieuwste album van Beyonce - en niet te vergeten alle films, foto's en e-mails - op te slaan. En DNA kan duizenden jaren blijven bestaan.

 

De Zwitserse onderzoekers zeggen dat DNA, als het wordt ingekapseld in kleine, droge glazen bolletjes bij een temperatuur van 10 °C, zeker 2000 jaar in tact blijft. Bij lagere temperaturen zou de levensduur zelfs kunnen oplopen tot twee miljoen jaar.

 

Er schuilt natuurlijk een addertje onder het gras: het opslaan van data in DNA is extreem duur. De onderzoekers codeerden 83 kilobyte - een middeleeuws handvest en Archimedes' Palimpsest - en dat kostte $ 1500, aldus onderzoeksleider Robert Grass. Reken maar na wat dat zou betekenen voor de 1,8 zettabyte; de wereldeconomie schiet daarvoor tekort.

 

Maar het blijft een fascinerend idee. Wellicht zal verder onderzoek en verbeterde technologie de kostprijs op een realistischer niveau brengen. En in de praktijk zouden we misschien veel zorgvuldiger beslissen welke informatie we opslaan. Bijvoorbeeld in een tijdcapsule of in een ultieme backup van de allerbelangrijkste informatie ter wereld.  

 

Lees meer over het bewaren van data op ‘DNA hard drives' bij Quartz en New Scientist.